Bornmuellera emarginata, (Boiss.) Rešetnik

 

Κοινή ονομασία: Βορμουελέρα η Περιθωριακή, Λεπτόπλαξ

Οικογένεια: Brassicaceae

Συνώνυμα: Alyssum emarginatum (Boiss.) Rouy nom. illeg. (Art. 53), non Zahl ex Vis., nom. illeg. - Koniga emarginata (Boiss.) Nyman - Leptoplax emarginata (Boiss.) O. E. Schulz - Peltaria emarginata (Boiss.) Hausskn. Heterotypic synonyms: Ptilotrichum emarginatum Boiss.

Περιγραφή: Πολυετής πόα που μπορεί να ξεπεράσει το ένα μέτρο σε ύψος. Το πρώτο χρόνο σχηματίζει  ρόδακα και τον δεύτερο ανθοφόρα στελέχη. Τα φύλλα είναι σκούρα πράσινα, σπατουλοειδή - αντωοειδή, δερματώδη, με ελαφρά οδοντωτή περίμετρο.  Τα άνθη είναι λευκά και σχηματίζουν ταξιανθία βότρυ. Τα πέταλα είναι 4 και εμφανίζονται ζευγαρωτά. Ανθίζει από το Απρίλιο μέχρι τις αρχές του Ιουλίου. Ο καρπός είναι κεράς με 2 σπόρους.

Βιότοπος: Απαντάται πάνω σε σερπεντινικά πετρώματα, σε βράχια, θαμνότοπους, ξέφωτα δασών, λιβάδια και άκρες δρόμων, Θέσεις με ανθρωπογενή επιβάρυνση, σε μεγάλα υψόμετρα από 300 έως 2100 μέτρα.

Εξάπλωση - Καταγωγή: Σπάνιο και Ενδημικό της Πίνδου, Ανατολικής Κεντρικής Ελλάδας και Στερεάς Ελλάδας.

Πληροφορίες: Το ότι φύεται σε σερπεντικά υποστρώματα προσδιορίζει τις υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων, όπως νικελίου, που συσσωρεύονται στους ιστούς του.

0

Stachys major, (L.) Bartolucci & Peruzzi

 

Κοινή ονομασία: Πράσιο το μέγα, λαγουδόχορτο, λαγουδοπαξίμαδο, Prasio, White hedge-nettle

Οικογένεια: Lamiaceae

Συνώνυμα: Prasium majus L. - Prasium creticum Nyman - Prasium liparitanum Lojac. - Prasium minus L.

Περιγραφή: Πολυετές φρύγανο ή θάμνος με λείους, ξυλώδεις βλαστούς το οποίο φτάνει ακόμη και το 1 μέτρο ύψος. Το κάτω τμήμα του βλαστού είναι με γκρι-κιτρινωπό φλοιό και όρθια ή ανερχόμενη ανάπτυξη, ενώ το άνω λείο ή σχεδόν τριχωτό, πιο εύθραυστο, κόκκινου χρώματος. Τα φύλλα είναι αντίθετα καρδιοειδή, χλοοπράσινα, με έντονη νεύρωση, λεία στο κάτω μέρος και με τρίχες στο άνω, οδοντωτά, με μικρό μίσχο 1-2 εκατοστά. Τα άνθη είναι λευκά με ιώδη στίγματα και εμφανίζονται σε ζεύγη. Το άνω χείλος είναι θολωτό ενώ το κάτω τρίλοβο. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Ο καρπός σχιζοκάρπιο που σχηματίζεται από 4 σαρκώδη σφαιρικά μερικάρπια πράσινα στην αρχή που αργότερα γίνονται μαύρα.

Βιότοπος: Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και ημισκιερές θέσεις, ακόμα και σε ξηρά, παραθαλάσσια και φτωχά εδάφη Θαμνότοπους, βραχώδη πλαγιές, ξέφωτα δασών, ακαλλιέργητοι αγροί και παρυφές καλλιεργούμενων αγρών, ελαιώνες, πρανή δρόμων, έως 700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Εξάπλωση – Καταγωγή: Φυτό της παραμεσόγειας ζώνης (Ζώνη της ελιάς, Χάρτης από The Euro+Med PlantBase).

Πληροφορίες: Το γένος Prasium περιελάμβανε μόνο αυτό το είδος, που πρόσφατα συμπεριλήφθηκε στο γένος Stachys. Οι λαγοί βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τα κλαδιά του και αγαπάνε πολύ τα τρυφερά του φύλλα, γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός έδωσε στο φυτό το όνομα «λαγουδόχορτο». Είναι από τα πιο δημοφιλή λαχανευόμενα φυτά, μια και οι νεαροί βλαστοί του χρησιμοποιούνται στην μαγειρική.

0

Rhamnus alaternus, L.

Κοινή ονομασία: Ράμνος ο αλάτερνος, Χρυσόξυλον, Φιλύκα, Λευκάγκαθο, Κιτρινόξυλο, Ελαίτρινος, Αμπαλόρος, Λατσιχερά, Λατσιχερά, Καψουλιά, Καζουλόρραχος, Γρυνόξυλο, Γρουσόξυλον,  Alaterne, Mediterranean Buckthorn.

Οικογένεια: Rhamnaceae

Συνώνυμα: Rhamnus alaternus L. subsp. Alaternus - Rhamnus myrtifolia Willk. -Rhamnus clusii Willd.

Περιγραφή: Είναι σφαιρικός, αειθαλής θάμνος με ύψος 3- 5 μέτρα και διάμετρο 1,5 -2 μέτρα. Οι νεαροί βλαστοί έχουν κόκκινο χρώμα. Τα φύλλα είναι γυαλιστερά, πράσινα, δερματώδη, ελλειπτικά ή ωοειδή με οδοντωτά χείλη, αντίθετα 2-5 εκατοστά. Τα άνθη έχουν πρασινοκίτρινο χρώμα και εκφύονται σε ταξιανθίες βότρυ στις μασχάλες νεαρών βλαστών. Τα αρσενικά με 4 στήμονες και ένα υποανάπτυκτο ύπερο, τα δε θηλυκά με μία πολύχωρη ωοθήκη, όρθια σέπαλα και ψηλό στύλο που καταλήγει σε τετραμερές στίγμα. Ανθίζει από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο. Ο καρπός είναι ράγα κόκκινος που αργότερα γίνεται μαύρος με 2 έως 4 σπόρους.

Βιότοπος: Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και ημισκιερές θέσεις, ακόμα και σε ξηρά, παραθαλάσσια και φτωχά εδάφη Θαμνότοπους, βραχώδη πλαγιές, ξέφωτα δασών, ακαλλιέργητοι αγροί και παρυφές καλλιεργούμενων αγρών, ελαιώνες, πρανή δρόμων, έως 700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Εξάπλωση – Καταγωγή: Φυτό της παραμεσόγειας ζώνης (Χάρτης από The Euro+Med PlantBase).

Πληροφορίες: Το Rhamnus alaternus L. μοιάζει πολύ με το Phillyrea latifoglia L., με το οποίο μοιράζεται εν μέρει το βιότοπο. Οι κύριες διαφορές είναι ότι Το Phillyrea latifoglia L. έχει πάντα αντίθετα φύλλα, πάντα τετράμετρα άνθη με πέταλα και ξύλο που εάν χαράσσεται δεν εκπέμπει δυσάρεστη οσμή. Είναι καλό μελισσοκομικό φυτό που δίνει άφθονη γύρη αλλά και νέκταρ σε μια δύσκολη εποχή. Καλλωπιστικό φυτό.

0

Marchantia polymorpha, L.

Κοινή ονομασία: Ηπατικό βρύο

Οικογένεια: Marchantiaceae

Συνώνυμα: 

Περιγραφή: Τα σκούρα πράσινα γαμετόφυτα (σεξουαλικά φυτά) διακλαδίζονται και μοιάζουν με κορδέλες, πλάτους περίπου 1,3 cm και μήκους 5 έως 13 cm. Οι λευκοί ποροι στο πάνω μέρος του θαλλού είναι σημάδια εσωτερικών θαλάμων αέρα, με έναν κεντρικό πόρο μέσω του οποίου διαχέεται ο αέρας. Στη Marchantia τα ανθηρίδια και τα αρχεγόνια σχηματίζονται σε διαφορετικούς θαλλούς, στο αρσενικό και θηλυκό γαμετόφυτο. Οι αναπαραγωγικές δομές μοιάζουν με ομπρέλα. Τα γαμετάγγεια σχηματίζουν έμμισες, ασπιδοειδείς δομές τους ανθηριδιοφόρους με ανθηρίδια (αρσενικά) και τους αρχεγονιοφόρους με αρχεγόνια (θηλυκά). Οι αρσενικές δομές έχουν σχήμα δίσκου με σκαλισμένες άκρες ενώ οι γυναικείες δομές έχουν εννέα προβολές σαν δάχτυλα. Τα σπόρια διασπείρονται μέσα σε σταγόνες βροχής, για να συναντήσουν το θηλυκό γαμετόφυτο. Το σποριόφυτο παράγει και διασπείρει τεράστιο αριθμό σπορίων. Η αγενής αναπαραγωγή συμβαίνει τόσο στα αρσενικά όσο και στα θηλυκά βρύα μέσω κατασκευών σαν χοάνες (Gemma Cup, σωράλια) ή από κομμάτια του φυτικού σώματος που μπορεί να αποσπαστούν και να αναπτυχθούν.

Βιότοπος: 

Εξάπλωση – Καταγωγή: Απαντάται συνήθως σε υγρό άργιλο ή αργιλώδη εδάφη, ειδικά σε πρόσφατα καμένες εκτάσεις σε όλο το Βόρειο Ημισφαίριο. Το Marchantia polymorpha , ένα πολύ γνωστό είδος, συχνά συζητείται ως αντιπροσωπευτικό ηπατικό βρύο σε εγχειρίδια βιολογίας.

Πληροφορίες: Το Marchantia polymorpha αποτελεί αντικείμενο εντατικής μελέτης για σχεδόν 200 χρόνια Λόγω του εύκολου χειρισμού του στο εργαστήριο και του κύκλου ζωής του με απλοειδή φάση, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως πρότυπο οργανισμός για φυσιολογικές, μεταβολικές και γενετικές μελέτες καθώς και για εξελικτική έρευνα.

0