Sideritis montana, L.

Κοινή ονομασία: Σιδερίτης η ορεινή, Τσάι βλάχικο, Mountain Ironwort

Οικογένεια: Lamiaceae

Συνώνυμα: Burgsdorfia montana (L.) Rchb. - Sinonimi: - Hesiodia montana (L.) Dumort. - Sideritis ebracteata Asso - Stachys bicolor (Moench) E.H.L. Krause.

Περιγραφή: Μονοετές ή διετές φυτό, με απλό, συνήθως διακλαδισμένο στην βάση, ελαφρώς ξυλώδη βλαστό, με πυκνό τρίχωμα, μέχρι τα 35 εκατοστά ύψος. Τα φύλλα της βάσης αποξεραίνονται κατά την ανθοφορία. Τα φύλλα είναι αντιλογχοειδή, 2 εκατοστά, αβαθώς πριονωτά, αραιά χνουδωτά με μακριές απαλές τρίχες. Η ταξιανθία είναι μακριά και συνήθως καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του βλαστού, με τους σπόνδυλους να απέχουν αρκετά μεταξύ τους με 5-7 άνθη. Τα βράκτια μοιάζουν με τα φύλλα του βλαστού αλλά είναι μικρότερα, Τα ακραία είναι κίτρινα, άγονα και στεφανώνουν την ταξιανθία. Ο κάλυκας είναι δίλοβος, κυρτός προς την βάση, με ισομήκης οδόντες, τους 3 ανώτερους συμφυείς στην βάση. Η στεφάνη είναι δίχειλη, περίπου ίση με τον κάλυκα, καστανωπό άνω χείλος και κίτρινο με λευκή βάση κάτω χείλος. Ανθίζει από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο.

Βιότοπος: Πετρώδεις και βραχώδες πλαγιές, οφιόλιθους, πλαγιές και πρανή δρόμων από τα 300-1300 μ.

Εξάπλωση - Καταγωγή: Μεσόγειο - Νοτιοδυτική Ασία.

Πληροφορίες: Τα είδη του γένους Sideritis «τσάι του βουνού» χρησιμοποιούνται παραδοσιακά σε Ισπανία, Τουρκία και Ελλάδα ως αφεψήματα (González-Burgos et al., 2011, Baden, 1991) για τις ευεργετικές του ιδιότητες. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση της ζήτησης του, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των δημοσιευμάτων για τις θεραπευτικές του δράσεις (González-Burgos et al., 2011). Η χρήση του ως παραδοσιακό φάρμακο είναι γνωστή από την αρχαιότητα, ο Διοσκουρίδης το περιγράφει τον 1^ο αιώνα. Το όνομα του γένους προέρχεται από την ελληνική λέξη «Σίδερος», λόγο της χρήσης του, κατά την αρχαιότητα, να γιατρεύει πληγές που προέρχονταν από μέταλλο (Font Quer, 2000 cited in González-Burgos et al., 2011)