Mercurialis annua, L.

Κοινή ονομασία: Λινόζωστης η ετήσια, σκαρόχορτο, σκαρολάχανο σκαροβότανο, σκυλολάχανο, παρθενούδι, πρωτοθέρης, βροντοθέρι, φλώμος, Annual Mercury.

Οικογένεια: Euphorbiaceae

Συνώνυμα: Discoplis serrata Raf. - Mercurialis ambigua L. f. - Mercurialis annua unranked ambigua (L. f.) Müll. Arg. - Mercurialis annua f. ciliata (C. Presl) Pax & K. Hoffm. - Mercurialis annua f. cordata Wirtg. - Mercurialis annua f. cuneatolanceolata Wirtg. - Mercurialis annua f. lanceolata Wirtg. - Mercurialis annua f. ovata Wirtg. - Mercurialis annua subsp. ambigua (L. f.) Arcang. - Mercurialis annua subvar. serrata Litard. - Mercurialis annua var. ambigua (L. f.) Duby - Mercurialis annua var. angustifolia Gaudin - Mercurialis annua var. camberiensis Chabert - Mercurialis annua var. capillacea Guépin - Mercurialis annua var. dioica Moris - Mercurialis annua var. laciniata Müll. Arg. - Mercurialis annua var. monoica Moris - Mercurialis annua var. transsylvanica Schur - Mercurialis annua var. variegata Löhr - Mercurialis ciliata C. Presl - Mercurialis ladanum Hartm. - Mercurialis monoica (Moris) B. M. Durand - Mercurialis pinnatifida Sennen - Mercurialis tarraconensis Sennen - Synema annuum (L.) Dulac

Περιγραφή:  Είναι μονοετής δηλητηριώδης πόα. Ο βλαστός είναι διακλαδιζόμενος από την βάση, εύθραυστος, λείος και τετράγωνος με ύψος έως 50 εκατοστά. Το φυτό είναι δίοικο με τα αρσενικά και θηλυκά άνθη να βρίσκονται σε διαφορετικό άτομο. Τα φύλλα είναι έμμισχα, αντίθετα, λεία, ωοειδή, οδοντωτά με μήκος έως 5 εκατοστά. Τα αρσενικά άνθη είναι πολύ μικρά, χωρίς ποδίσκο σε ταξιανθία στάχυ. Τα θηλυκά είναι λίγο μεγαλύτερα, μονήρη, χωρίς ποδίσκο. Έχει μεγάλη περίοδο άνθησης που ξεκινάει από τον Φεβρουάριο. Ο καρπός είναι δίλοβη σφαιρικοί τριχωτή κάψα

Βιότοπος:  Στην χώρα μας είναι διαδεδομένο ζιζάνιο και φύεται σε μπάζα, άκρες ακαλλιέργητων και καλλιεργούμενων αγρών, σε ασβεστολιθικούς βράχους και ρωγμές τοίχων έως 1200 μέτρα

Εξάπλωση - Καταγωγή: Έχει μεγάλη εξάπλωση, καθώς απαντά σε όλη σχεδόν την εύκρατη ζώνη του Β. ημισφαιρίου, και σε εύκρατες περιοχές του νότιου ημισφαιρίου. Προερχόμενο αρχικά από την Ευρώπη και τη μικρά Ασία (Hanelt and IPGCPR, 2001), θεωρείται σήμερα ιθαγενές και στη Βόρεια Aμερική (Bisset, 1994), ενώ έχει εισαχθεί με επιτυχία στη Νότια Αμερική, στην Αυστραλία και στη Ν. Ζηλανδία.

Πληροφορίες: Όλο το φυτό έχει δυσάρεστη οσμή που προκαλεί ναυτία, με πολύ πικρή και δυσάρεστη γεύση.