Narcissus poeticus subs. radiiflorus, (Salisb.) Baker

Κοινή ονομασία: Νάρκισσος των ποιητών ο ελληνικός, νάρκισσος, ζαμπάκι, μανουσάκι.

Οικογένεια: Amaryllidaceae

Συνώνυμα: Narcissus longipetalus Schleich. ex Steud. - Autogenes poeticus (L.) Raf. - Narcissus stellaris f. dianthus (Schur) Soó - Narcissus stelliflorus Schur

Περιγραφή: Είναι ένα κονδυλώδες εύοσμο φυτό, με μεγάλα λευκά άνθη που φτάνει τα 20-50 εκατοστά ύψος (υποείδος μικρότερο, με πρωϊμότερη άνθιση) . Οι ριζοκόνδυλοι είναι ωοειδής και ο βλαστός άφυλλος, λείος, ελαφρά πεπλατυσμένος. Τα φύλλα είναι 3-5, σαρκώδη γλαυκόχροα, εκπτύσσονται μαζί με το άνθος. Η σπάθη είναι μεμβρανώδης, πλατιά, μεγαλύτερη του ποδίσκου. Τα άνθη είναι μεγάλα έως 6 εκατοστά σε μεγάλο οριζόντιο ποδίσκο. Η κορώνα σχηματίζει κίτρινο κύπελλο με κόκκινο περίγραμμα. Έχει 6 στήμονες σε 2 σειρές με βραχείς ανθήρες και 3 στίγματα. Ο καρπός είναι ελλειπτική κάψα, όρθια όταν ωριμάζει. Ανθίζει Απρίλιο έως Ιούνιο.

Βιότοπος: Σπάνιο φυτό. Απαντάται σε όχθες ρεμάτων, ξέφωτα δασών, υγρές τοποθεσίες, οφιόλιθους, υποαλπικά λιβάδια από τα 1300-2400 μέτρα υψόμετρο.

Εξάπλωση - Καταγωγή: ΝΑ Ευρώπη, Βαλκανική χερσόνησο. 

Πληροφορίες: Είναι τοξικό φυτό, αφροδισιακό που μπορεί να προκαλέσει εμετό και ερεθισμό, όταν καταναλώνεται. Η μυρωδιά του είναι αρκετά δυνατή για να προκαλέσει πονοκέφαλο σε ένα κλειστό δωμάτιο. Από τα ακριβότερα, αλλά και από τα ωραιότερα αιθέρια έλαια που μας προσφέρει η φύση. Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη συνέβη στο Νύσιον πεδίον, όταν η Κόρη μάζευε άνθη νάρκισσου σε ένα λιβάδι με συντροφιά «παρθένων», των Ωκεανιδών νυμφών, της Αθηνάς και της Άρτεμης. Επίσης ένας άλλος μύθος αναφέρει πως, στην αρχαία Ελλάδα, ζούσε ένας όμορφος νέος που τον έλεγαν Νάρκισσο. Ο Νάρκισσος κοιτούσε τον είδωλό του στα νερά ενός ποταμού  και μαγεμένος από την αντανάκλασή του, έπεσε στο νερό και πνίγηκε. Εκεί όπου στεκόταν φύτρωσε ένα λευκό λουλούδι με υπέροχη μυρωδιά.