Asphodelus ramosus, L. subsp. ramosus

Κοινή ονομασία: Ασφόδελος ο πολύκλαδος, ασκέλα, μπουρντένι, ασφόδελος, σπερδούκλι, branched asphodel.

Οικογένεια: Asphodelaceae

Συνώνυμα: (Asphodelus aestivus Brot.) - Asphodelus aestivus Auct.fl.ital. - Asphodelus affinis Parl. - Asphodelus africanus Jord., nom. illeg. - Asphodelus albus Boiss., nom. illeg. - Asphodelus albus subsp. microcarpus (Viv.) Bonnier & Layens - Asphodelus albus subsp. morisianus (Parl.) K. Richt. - Asphodelus albus subvar. crinipes (Jord.) Nyman - Asphodelus audibertii Req. ex Schult. & Schult. f. - Asphodelus crinipes Jord. - Asphodelus fuscatus Jord. & Fourr. - Asphodelus infestus Parl., nom. illeg. - Asphodelus jacobi Sennen & Mauricio, nom. nud. - Asphodelus littoralis Jord. - Asphodelus messeniacus Heldr. ex Halácsy - Asphodelus microcarpus Viv. - Asphodelus microcarpus f. crinipes (Jord.) Asch. & Graebn. - Asphodelus microcarpus f. littoralis (Jord.) Asch. & Graebn. - Asphodelus microcarpus subsp. affinis (Parl.) Arcang. - Asphodelus microcarpus subsp. nervosus (Pomel) Trab. - Asphodelus morisianus Parl. - Asphodelus nervosus Pomel - Asphodelus olbiensis Jord. & Fourr. - Asphodelus ramosus subsp. microcarpus (Viv.) Baker - Asphodelus stoechadensis Jord. & Fourr. - Asphodelus tardiflorus Jord.

Περιγραφή: Πολυετής, εύρωστη, πόα με πολλές σαρκώδεις ατρακτοειδής ρίζες και ύψος που φτάνει το 1,5 μέτρα. Τα φύλλα πολυάριθμα, γραμμοειδή, λίγο σαρκώδη, φύονται όλα από τη βάση. Ο ανθοφόρος βλαστός είναι εύρωστος, όρθιος και καταλήγει σε μεγάλη διακλαδισμένη ταξιανθία βότρυ. Τα άνθη λευκά ή ωχρορόδινα με τα τέπαλα να έχουν ερυθροκαστανή μεσαία νεύρωση. Στήμονες με άσπρο νήμα και κίτρινους ανθήρες. Στύλος επιμήκης κυλινδρικός με άσπρο στίγμα. Ανθίζει Μάρτιο έως Μάιο. Ο καρπός είναι υποσφαιρική κάψα.

Βιότοπος: Κοινό φυτό, απαντάται σε χέρσα χωράφια, φρυγανότοπους, αραιά δάση, πετρώδεις πλαγιές, μέρη με ανθρωπογενή επιβάρυνση και παρυφές δρόμων μέχρι 1850m

Εξάπλωση - Καταγωγή: Φυτό των μεσογειακών χωρών.

Πληροφορίες: Οι μεγάλοι πληθυσμοί καταδεικνύουν υποβάθμιση της περιοχής και αρχικά στάδια ερημοποίησης. Οι ασφόδελοι για τους ήταν σύμβολο πένθους αρχαίους Έλληνες και φύτευαν κοντά στα κοιμητήρια.  των νεκρών. Ο Όμηρος περιγράφοντας την επιστροφή της ψυχής του Αχιλλέα από το βασίλειο των νεκρών , λέει πως "με βήματα γίγαντα διασχίζει το λιβάδι με τους ασφόδελους". Αν και το φυτό είναι τοξικό τα ριζώματα είναι βρώσιμα μετά από βράσιμο, παράγουν μια κολλώδη ουσία η οποία χρησιμοποιείται για την παρασκευή ψωμιού.