Tamarix parviflora, DC

Κοινή ονομασία: Ταμαρίς η μικρανθής, Αλμυρίκι ή αρμυρίκι, Smallflower Tamarisk, Early Tamarisk

Οικογένεια: Tamaricaceae

Συνώνυμα: Tamarix tetrandra auct. non Pall.

Περιγραφή: Φυλλοβόλο δένδρο ή θάμνος, που φτάνει τα 7 μέτρα ύψος. Έχει δυνατό ριζικό σύστημα, έντονα διακλαδιζόμενο που φτάνει σε μεγάλο βάθος. Τα κλαδιά του είναι λεπτά και τα φύλλα του είναι πολυάριθμα σχηματίζοντας λέπια. Τα άνθη είναι πολύ μικρά ρόδινα ή λευκορόδινα, διατάσσονται σε ταξιανθίες που εκφύονται στα άκρα των κλαδιών. Ανθίζει Απρίλιο έως Ιουνίου.

Βιότοπος: Ευδοκιμεί σε φτωχά, ξηρά, αμμώδη εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις. Είναι από τα ανθεκτικότερα φυτά στα άλατα της θάλασσας. Φυτεύεται σε δενδροστοιχίες και ανεμοφράχτες κοντά στη θάλασσα

Εξάπλωση - Καταγωγή: Απαντάται αυτοφυές σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και της Μεσογείου, κοντά σε παραλίες, όχθες ποταμών και ρέματα που ο υδάτινος ορίζοντας είναι υφάλμυρος.

Πληροφορίες: Είναι ένα εξαιρετικά ανθεκτικό φυτό στη ξηρασία και στην αλατότητα του εδάφους. Καλλιεργείται κατά μήκος των ακτών σαν καλλωπιστικό και για τη δημιουργία ανεμοφρακτών. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά είδη. Δεν προσβάλλεται από ασθένειες και πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα το χειμώνα.

0

Equisetum arvense, L.

 

Κοινή ονομασία: Ιπουρίς η αρουραία, πολυτρίχι, κοντυλόχορτο, ουρά του αλόγου, πολυκόμπι, bottlebrush, shave grass, scouring rush, horsetail, field horsetail.

Οικογένεια: Equisetaceae

Συνώνυμα: Equisetum arvense subsp. boreale (Bong.) Á. Löve - Equisetum boreale Bong.

Περιγραφή: Πολυετές φυτό με ριζώματα που ανήκει στο άθροισμα των πτεριδόφυτων τα οποία δημιουργούν πυκνές αποικίες. Είναι κατώτερη μορφή ζωής, όσο αφορά την οργάνωση του, από τα φυτά και πολλαπλασιάζεται σπόρια. Κύρια χαρακτηριστικά είναι ο κούφιος πράσινος βλαστός και η ακτινοειδής έκπτυξη φύλλων σαν ακτίνες ομβρέλας από τα γόνατα του βλαστού. Τα κυτταρικά τοιχώματα είναι πλούσια σε πυρίτιο. Εμφανίζει δύο ειδών βλαστούς. Έναν γόνιμο ο οποίος βλαστάνει πρώτος, 10-20 (30) εκατοστά ύψος και 0,5 εκατοστά σε διάμετρο. Το χρώμα του είναι καφέ-κοκκινωπό ή υπόλευκο, χωρίς χλωροφύλλη και στην κορυφή φέρει έναν κώνο με τα σποριάγγεια. Μετά την δημιουργία των σπορίων, μαραίνονται και ξεραίνονται. Ο Στείρος βλαστός είναι πολυμορφικός, πράσινος, κατακείμενος ή όρθιος, βλαστάνει αργότερα από τον γόνιμο αρκετά ψηλότερος 50 έως 60 εκατοστά ύψος. Τα σποριάγγεια εμφανίζονται από Μάρτιο έως Μάιο.

Βιότοπος: Σε αμμώδη και υγρά χωράφια, όχθες ρεμάτων, χαντάκια, παρυφές δρόμων έως τα 2000 μέτρα.

Εξάπλωση - Καταγωγή: Σε κρύες και εύκρατες ζώνες της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Τα Πτεριδόφυτα εμφανίζονται σ’ όλες σχεδόν τις κλιματικές ζώνες της γης και αφθονούν ιδιαίτερα στα τροπικά βροχερά δάση. Στις εύκρατες ζώνες συναντώνται κυρίως στα δάση και στα υγρά λιβάδια. Το μέγεθος τους ποικίλει πολύ, από τα μικρών διαστάσεων επιπλέοντα υδρόβια Πτεριδόφυτα μέχρι τις υψηλές δενδρώδεις μορφές των τροπικών περιοχών..

Πληροφορίες: Πτεριδόφυτο. Αν και θεωρείται ζιζάνιο είναι πολύ διάσημο βότανο με αιμοστατική κυρίως δράση. Στην φωτογραφία διακρίνονται και γόνιμοι βλαστοί χωρίς χλωροφύλλη, που εμφανίζονται πριν από τους στείρους και φέρουν ένα σποραγγειοφόρο στάχυ ύψους 3 εκατοστών. Το γένος περιλαμβάνει συνολικά τριάντα είδη. Οι αλογουρές σχηματίζουν εύκολα υβρίδια όταν διάφορετικά είδη μπορούν να βρεθούν μαζί. Τα Πτεριδόφυτα παρουσίασαν τεράστια ανάπτυξη και εξάπλωση κατά το Λιθανθρακοφόρο (Αιώνας των Πτεριδοφύτων). Πολλές ομάδες έχουν εξαφανισθεί σήμερα και είναι γνωστές μόνο ως απολιθώματα. Τα σημερινά Πτεριδόφυτα διακρίνονται σε τρεις κλάσεις: Lycopodiatae, Equisetatae και Filicatae.

0