Κοινή ονομασία: Ασφόδελος
ο πολύκλαδος, ασκέλα, μπουρντένι, ασφόδελος, σπερδούκλι, branched asphodel.
Οικογένεια: Asphodelaceae
Συνώνυμα: (Asphodelus
aestivus Brot.) - Asphodelus
aestivus Auct.fl.ital. - Asphodelus
affinis Parl. - Asphodelus africanus
Jord., nom. illeg. - Asphodelus albus Boiss., nom. illeg. - Asphodelus albus subsp. microcarpus
(Viv.) Bonnier & Layens - Asphodelus
albus subsp. morisianus (Parl.) K. Richt. - Asphodelus
albus subvar. crinipes (Jord.) Nyman - Asphodelus
audibertii Req. ex Schult. &
Schult. f. - Asphodelus crinipes Jord. - Asphodelus fuscatus Jord.
& Fourr. - Asphodelus infestus Parl., nom. illeg. - Asphodelus jacobi Sennen & Mauricio, nom. nud. - Asphodelus littoralis
Jord. - Asphodelus messeniacus Heldr. ex Halácsy - Asphodelus microcarpus Viv. - Asphodelus
microcarpus f. crinipes (Jord.) Asch. & Graebn. - Asphodelus microcarpus f.
littoralis (Jord.) Asch. &
Graebn. - Asphodelus microcarpus
subsp. affinis (Parl.) Arcang. - Asphodelus microcarpus subsp. nervosus
(Pomel) Trab. - Asphodelus morisianus Parl. - Asphodelus nervosus Pomel - Asphodelus
olbiensis Jord. & Fourr. - Asphodelus
ramosus subsp. microcarpus (Viv.)
Baker - Asphodelus stoechadensis
Jord. & Fourr. - Asphodelus
tardiflorus Jord.
Περιγραφή: Πολυετής, εύρωστη, πόα με πολλές σαρκώδεις
ατρακτοειδής ρίζες και ύψος που φτάνει το 1,5 μέτρα. Τα φύλλα πολυάριθμα, γραμμοειδή,
λίγο σαρκώδη, φύονται όλα από τη βάση. Ο ανθοφόρος βλαστός είναι εύρωστος,
όρθιος και καταλήγει σε μεγάλη διακλαδισμένη ταξιανθία βότρυ. Τα άνθη λευκά ή
ωχρορόδινα με τα τέπαλα να έχουν ερυθροκαστανή μεσαία νεύρωση. Στήμονες με
άσπρο νήμα και κίτρινους ανθήρες. Στύλος επιμήκης κυλινδρικός με άσπρο στίγμα. Ανθίζει
Μάρτιο έως Μάιο. Ο καρπός είναι υποσφαιρική κάψα.
Βιότοπος: Κοινό φυτό, απαντάται σε χέρσα χωράφια, φρυγανότοπους,
αραιά δάση, πετρώδεις πλαγιές, μέρη με ανθρωπογενή επιβάρυνση και παρυφές
δρόμων μέχρι 1850m
Εξάπλωση - Καταγωγή: Φυτό των μεσογειακών χωρών.
Πληροφορίες: Οι μεγάλοι πληθυσμοί καταδεικνύουν υποβάθμιση της
περιοχής και αρχικά στάδια ερημοποίησης. Οι ασφόδελοι για τους ήταν σύμβολο
πένθους αρχαίους Έλληνες και φύτευαν κοντά στα κοιμητήρια. των νεκρών. Ο Όμηρος περιγράφοντας την
επιστροφή της ψυχής του Αχιλλέα από το βασίλειο των νεκρών , λέει πως "με
βήματα γίγαντα διασχίζει το λιβάδι με τους ασφόδελους". Αν και το φυτό
είναι τοξικό τα ριζώματα είναι βρώσιμα μετά από βράσιμο, παράγουν μια κολλώδη ουσία
η οποία χρησιμοποιείται για την παρασκευή ψωμιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου